Zelfvertrouwen

Pilates & perfectionisme

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan! (of niet?)

Over perfectionisme en of je een opleiding nodig hebt.

Ik wandelde naar huis vanaf de sportschool bij mij in de buurt. Ik keek er al maanden naar uit, en eigenlijk zag ik er ook een beetje tegenop. Vandaag was het dan zover. Ik heb mijn allereerste Pilates les gegeven. Ben ik Pilatesdocent? Ehhh nu wel? Hoe is dat zo gekomen? En is dat eigenlijk wel verstandig of verantwoord? 

Hoe het allemaal begon

Ik begon in mei 2024 met Pilateslessen volgen. Na mijn lage-rug hernia heb ik meer dan zes maanden nodig gehad om te revalideren. Ik deed dat bij de fysiotherapeut, met training onder begeleiding. Ik leerde talloze core-versterkende oefeningen. Ik vond dat heel prettig. En langzaamaan ging het steeds een beetje beter. 

Ik vond het een goed idee om mijn trainingsroutine wat aan te passen, met meer zorg voor mijn lichaam. Ik heb in de afgelopen jaren meerdere blessures gehad, meestal door overbelasting van mijn lichaam. Ik ben gewoon een streber, en als ik ga sporten ga ik all-out. Dat is niet altijd handig. Zeker in groepsverband word ik competitief en ga ik sneller over mijn grens. De hoog-intensieve groepstrainingen in de sportschool liet ik daarom even voor wat het was en ik gaf me op voor Pilates. 

Meteen vanaf de eerste les vond ik het super! Ik voelde mijn buikspieren en beenspieren branden, ondanks dat ik dacht dat ik al aardig sterke buikspieren had. Ook merkte ik hoe goed het was voor mijn lichaam. Mijn herniaklachten (zenuw doorstraling in mijn been) werden ook steeds minder. 

Verbaasd

En nu komt het! Na 3 lessen kwam mijn Pilates-docente naar mij toe, en vroeg mij of ik wilde invallen voor haar lessen tijdens haar vakantie! 

….

Ik was confused. ‘Wil je dan dat ik buikdansles geef?’ ‘Nee hoor, Pilates, of iets Pilates-achtigs.’ 

Zij zag in mij dat ik dat kon. Ik was immers gewend om voor groepen te staan en bewegingsles te geven. 

Ik moest er even over nadenken, zag allerlei bezwaren, maar ging dus toch akkoord. Ik was erg enthousiast over Pilates, en het leek me een mooie kans om te groeien, uit mijn comfortzone te gaan en een nieuwe skill te leren. 

Opleiding tot pilatesdocent

Wel grappig, zo gaat dat mij altijd: Als ik iets nieuws wil leren, word ik daar meteen docent in. Zo ging het met mindfulness & compassietraining, Biodanza, Bellyfit (al heb ik de certificering niet gedaan) en nu dan Pilates? Ik ging dus ook direct op zoek naar een opleiding voor Pilatesinstructeur. Want ik voelde me eigenlijk super onzeker om die Pilatesles te geven. Ik dacht dat een opleiding dan goed zou zijn. 

Bijna had ik me opgegeven, toen mijn vriend mij zei: ‘Ga het gewoon eerst eens doen, en kijk dan of je het leuk vindt. Die opleiding kan daarna ook nog wel.’ 

Expertise zonder opleiding? 

Het bleek ook dan mijn Pilatesdocent een minimale Pilatestraining had gevolgd. Ze is yogadocente (heeft daar wel een meerjarige opleiding voor gevolgd) en heeft zichzelf Pilates geleerd, met een korte cursu, via youtube en allerlei andere kanalen. Ik vind mijn docente echt supergoed, dus was best verbaasd dat te horen. Maar het gaf me ook het besef dat je jezelf ergens in kunt bekwamen zonder opleiding. Een opleiding is in onze cultuur super belangrijk, maar hoezo kun je niet op andere manieren een vaardigheid leren en kennis vergaren? Zeker in deze tijd met een oneindige bron aan kennis op het internet. Over bijna alles bestaat wel een tutorial op youtube. 

Zelfstudie

Dat ging ik dus doen, ik struinde youtube af naar pilatesfilmpjes, deed verschillende online lessen mee, en ondertussen natuurlijk ook gewoon nog twee keer per week de lessen bij mijn vaste docent. Ik kocht een boek met pilatesoefeningen en anatomie. En leende een pilatesboek van een vriendin. 

Met al deze bronnen maakte ik een lesopzet (lessen voorbereiden gaat bij mij supereasy, dat doe ik dagelijks, ook voor mijn werk als Nederlands docent). De les besprak ik door met mijn docent, die mij nog wat tips en uitleg gaf over bepaalde oefeningen. Je zou zeggen dat ik er klaar voor was, toch? 

Natuurlijk was ik er klaar voor, ik had het zelf alleen nog niet helemaal door. 

De les van een andere invaller

Die maandag, mijn pilatesdocent was op vakantie, en de maandagles werd door een jongeman overgenomen. Ik nam deel aan de les. Ik was erg benieuwd hoe hij het ging doen. Ik wist toevallig dat hij geen pilatesdocent was, maar wel ervaring had met sportles geven. 

Was die les net zo goed als de les van mijn docent? Nee. Ik had in mijn hoofd wel wat verbeterpunten voor deze les. Zo vond ik dat er meer uitgelegd kon worden over de uitvoering van de beweging, waar je op moet letten in een houding of oefening, op welke spieren je moet focussen etc. 

Goed genoeg

Maar nu komt het: De les was wel goed genoeg! We deden pilatesoefeningen. We hadden een goede work-out, de meeste mensen waren ervaren dus wisten wel hoe de oefening uitgevoerd moest worden, en de verwachting was ook niet torenhoog. We wisten dat hij een sportcoach was. 

Dat besef, dat het goed genoeg was, ook al was het niet perfect, bracht mij heel veel ontspanning en vertrouwen. ‘Ja natuurlijk kan ik dit!’ Ik heb onwijs veel ervaring met lesgeven. Ik heb zelf talloze sport en bewegingslessen, yoga en de laatste tijd ook intensievere pilateslessen gevolgd. Ik sta relax voor een groep. Ik steek voldoende tijd in mijn voorbereiding. Ik heb inzicht in hoe mensen leren en hoe een les opgebouwd moet worden in dynamiek. Ik weet hoe je ‘klanten’ benadert en hoe belangrijk het is dat mensen zich gezien voelen. Daarnaast heb ik ervaring met mijn eigen lichaam, met blessures bij mezelf en hoe ik die genees en voorkom. ‘Ik heb het nog nooit gedaan’ is eigenlijk niet echt waar. Ik heb dit al heel veel keren gedaan, alleen met andere bewegingen, situaties en oefeningen. 

Succes!

Vandaag was het dus zover. Ik heb mijn eerste Pilatesles gegeven. En het was een groot succes! Ik wist wat ik moest doen. De muziek erbij klopte. De mensen reageerden warm en positief. Zelfs drie mensen die een proefles deden waren enthousiast. 

En ik had een onwijs trots en blij gevoel. Ja! Dit kan ik! En die opleiding? Ik heb nog steeds wel zin om me verder te bekwamen, al is het om toch net even wat meer ideeën en verdieping te krijgen. Het is ook een mooie aanvulling op mijn buikdanslessen. En gewoon omdat ik zelf ook erg geniet van Pilates. 

Maakt het voor een sportschool uit of ik een opleiding heb? Totaal niet. Ze lieten me na de 3 lessen invallen weten dat ze me nog wel eens willen vragen om in te vallen als dat nodig is. Toch wel iets om over na te denken. Voordat je zegt dat je iets niet kan. Ga het gewoon proberen. Begin! En kijk maar waar het schip strandt. Die opleiding of cursus kan altijd nog. 

Herkenbaar? Of vind jij het wel nodig om een opleiding te volgen voor je ergens je werk van maakt? Laat het me weten in de comments of stuur me een bericht. Ik hoor graag van je!

Liefs, Patrisha

Related Posts

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *